Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

1998-2008 Δέκα χρόνια σκάνδαλα

Θα παραθέσω ενδεικτικά τα άπειρα κρατικά σκάνδαλα που έλαβαν χώρα την τελευταία δεκαετία στην ψωροκώσταινα Αν ξέχασα κάποιο συμπληρώστε με στα σχόλια... Ξεκινάμε λοιπόν:
Υπόθεση Οτσαλάν , Σκάνδαλο χρηματιστηρίου , Απαγωγές πακιστανών , Υποκλοπές , Κουμπάροι , Υπόθεση Ζαχόπουλου , Καρτέλ γάλακτος , Υπόθεση ziemens , Υπόθεση μικρού Παναγιώτη από Λέσβο , Σχέσεις αγάπης Γερμανός-ΚΚΕ (αλήθεια τι έγινε με αυτό το θέμα;) , Ολυμπιάδα ( τεράστια ρεμούλα και καταστολή) , Ντοπάρισμα αθλητών (ζήτω τα πρεζάκια με τα μετάλλια) , Ύποπτοι θάνατοι στρατιωτών , Παραδικαστικό κύκλωμα , Βατοπέδι (βοήθεια μας) , Πριν τις πυρκαγιές πώληση δασικής έκτασης στο καζίνο της Πάρνηθας από το κράτος , Υπόθεση πυροπλήκτων , Υπόθεση Ζωνιανών , Υποθέσεις μπάτσων (άπειρα αίσχη καθημερινά με πιο πρόσφατο την εκτέλεση του Αλέξη) , Εργατικά ατυχήματα , Υποθέσεις Σάμινα και sea diamond και μια σειρά αντικοινωνικών νόμων (βλ. τρομονόμος, αθλητικός τρομονόμος, άρθρο 16 κ.α).


ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

BIANCONERI CARABINIERI

Ακούγοντάς το απλά σαν είδηση θα μπορούσε να σκεφτεί ο καθένας ότι πρόκειται απλά για ένα «συνηθισμένο» πέσιμο σε κάποιο στέκι ή σύνδεσμο κάποιας ομάδας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Και από πού να ξεκινήσει κανείς; Μήπως η αιτία είναι ένας επερχόμενος αγώνας κυπέλλου που οξύνει τα πνεύματα; Μπορεί να είναι η αφορμή, όχι όμως η αιτία.
Μήπως μια προαιώνια βεντέτα; Ίσως, αλλά δεν δικαιολογεί τέτοια τυφλή και εγκληματική επιδρομή. Το σίγουρο είναι ότι είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο και επικίνδυνο.
Γιατί πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η ύπουλη επίθεση ενός «μπουλουκιού» με κράνη, εξαρτήσεις, ροπαλάκια, μαχαίρια, πιστόλια φωτοβολίδων και εμπρηστικών υλών (μόνο ασπίδες και ασφυξιογόνα τους λείπανε) σε καφέ – στέκι αντίπαλων οπαδών, σε περαστικούς, σε τριγύρω μαγαζιά, μηχανάκια και αυτοκίνητα;
Εδώ και κάποια χρόνια, μια μερίδα οπαδών του συμπολίτη, έχει ξεπεράσει κάθε όριο προστυχιάς. Και όχι μόνο απέναντι στους δικούς μας οπαδούς, αλλά και σε άλλους (π.χ. του γηραιού).
Είναι πάνω – κάτω η ίδια γκρούπα Παοκτζήδων που προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες με πιστή αντιγραφή μπάτσικης και παρα-κρατικής πρακτικής. Προκαλεί και χτυπά αδιάκριτα, χωρίς να έχει καν προηγηθεί κάτι προηγουμένως, με μόνη αφορμή το διαφορετικό χρώμα του κασκόλ που φοράει κάποιος και την πίστη σε διαφορετική απ’ αυτούς αθλητική ομάδα.
Ουσιαστικά με την πρακτική της «αναγκάζει» τα «θύματά» της να ανταπαντήσουν (με γενίκευση κάποιες φορές, και αυτό είναι το πιο άσχημο της υπόθεσης), δημιουργώντας μια συνεχόμενη αντιπαράθεση στενόμυαλη και επικινδυνότατη, μιας και συντηρώντας αυτή τη διαμάχη μεταξύ των οπαδών, ουσιαστικά αποπροσανατολίζει τους οπαδούς από τους κοινούς εχθρούς (μπάτσους, κάμερες, αθλητικούς τρομονόμους κ.λ.π.), αλλά κυρίως η όλη πρακτική δημιουργεί και μια «αναγκαιότητα» για την ύπαρξη των πραγματικών εχθρών (καμερομπατσονόμων).
Και τι πρέπει να γίνει σε μια περίπτωση που κάποιος αναίτια γίνεται δέκτης μιας ανάλογης επίθεσης; Να υποστεί την επιδρομή χωρίς να απαντήσει για να μην δώσει συνέχεια στο θέμα, ή να ανταπαντήσει; Και αν ανταπαντήσει πώς και κυρίως πού να επιτεθεί; Το σίγουρο πάντως είναι πως η πιο λανθασμένη κίνηση θα ήταν αν απαντούσε με γενικεύσεις. Το πιο λογικό αν ανταπαντούσε συγκεκριμένα. Γιατί είναι τελείως λάθος και παράλογο, να «τρως» φονικό «πέσιμο» από μια γκρούπα 50 – 100 συγκεκριμένων ατόμων και να απαντάς αδιακρίτως σε όσους από τους 20-30 χιλιάδες αντίπαλους οπαδούς βρεθούν στο διάβα σου ή στο σχέδιό σου. Εκεί είσαι και εσύ υπεύθυνος γιατί αναπαράγεις μια κατάσταση που δεν τιμά κανέναν. Γιατί τον άσχετο που θα χτυπήσεις θα τον αναγκάσεις αυτομάτως να θέλει να ανταποδώσει και αυτός κ.ο.κ.
Και είναι σίγουρο ότι στην γκρούπα των συγκεκριμένων 50 έως το πολύ 200 ατόμων του συμπολίτη, συμμετέχουν τα ίδια πάνω – κάτω άτομα και είναι οι ίδιοι που κάνουν και τα περισσότερα δολοφονικά «πεσίματα» σε αντίπαλούς τους οπαδούς στην πόλη μας.
Η σύνθεσή τους γνωστή : ακροδεξιά «μπουμπούκια» μαζί με εγκληματικά στοιχεία, οι μισοί βορειοδυτικού συνδέσμου και οι άλλοι μισοί διάφοροι, με ούκ ολίγα στηριγματάκια από την Π.Α.Ε τους. Το επίσης επικίνδυνο είναι ότι ουδείς από τους υπόλοιπους συνδέσμους ή φιλάθλους τους ή απ’ την Π.Α.Ε τους , δεν έχουν βγει μέχρι τώρα να καταδικάσουν έμπρακτα και να εμποδίσουν τις συγκεκριμένες πρακτικές και τα συγκεκριμένα «φυντάνια» τους. Όχι ότι ζητάμε την επέμβαση της αστυνομίας γι’ αυτούς, αλλά αυτό που το πολύ πολύ να κάνει η Π.Α.Ε τους μπορεί να είναι π.χ. δώσιμο στους μπάτσους ή χρέωμα οπαδών τους που δεν ακολουθούν την γραμμή (της Π.Α.Ε.)!!! ακόμα και αν είναι τελείως άσχετοι με το συμβάν… και για τους φονιάδες κουκούλωμα!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ.
ΝΑ ΜΗΝ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΟΥΜΕ ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΕΙΣ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ – ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΥ ΦΟΡΑΝ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΤΟΥ ΟΠΑΔΟΥ.

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

ΜΙΚΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ


Η αναφορά στα παρακάτω περιστατικά, θέλει να δείξει και κάποια χαρακτηριστικά (πολύ σημαντικά για μένα) που επικρατούσαν και συνέβησαν στην ίδρυση, στις αρχές και στη διάρκεια του προπολεμικού και ερασιτέχνη ΑΡΗ.

Γεγονότα τα οποία σαφέστατα δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση και τον κανόνα, αναδεικνύουν εν τούτοις στην ομάδα μας κάποια μικρά δείγματα πολυφυλετισμού, αυτο-οργάνωσης, εθελουσίας αυτενέργειας, ανιδιοτέλειας, κατάργησης ιεραρχικών ρόλων, αυτοχρηματοδότησης, πρωτοπορία στην φιλοξενία και την συνύπαρξη με αλλοδαπούς.


Η ίδρυση του ΑΡΗ στις 25 Μαρτίου του 1914 στη Θεσσαλονίκη, μόλις 2 χρόνια μετά την απελευθέρωση, υπήρξε η συντονισμένη έκφραση κάποιων ανθρώπων με όραμα και μεράκι για τον αθλητισμό, αλλά και μια συμβολική πράξη χειραφέτησης και συσπείρωσης των αθλητικών δυνάμεων της εποχής, που επιθυμούσαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του σωματειακού αθλητισμού της πόλης, γεμάτη προσδοκίες για το μέλλον.


  • Οι πιο μαχητικοί Αρειανοί είχαν τριπλή ιδιότητα. Ήταν ποδοσφαιριστές, μέλη και διοικούντες. Τα οικονομικά προβλήματα τα έλυναν βάζοντας το χέρι στη τσέπη τους. Αυτή η ανιδιοτέλεια και η αίγλη, άρχισε να φέρνει οπαδούς, που και αυτοί προσέφεραν αφιλοκερδώς την βοήθειά τους.

  • Από τα πρώτα στέκια που χρησιμοποιήθηκαν για γραφεία της ομάδας, ήταν και μια μονοκατοικία πίσω από το Ιταλικό μονοπώλιο, που διαμοιραζόταν απ΄τους ποδοσφαιριστές μας και απ΄την σοσιαλιστική νεολαία.

  • Πλάι στα γνωστά ονόματα του ερασιτεχνικού ΑΡΗ, διακρίνουμε και πολλά ονόματα Σμυρνιών, Αρμενίων, Εβραίων κ.λ.π. όπως οι ποδοσφαιριστές Μηνασιάν Ζαρέν, Νάσιουτζικ, Υετίων Ρωμύλος, Δανελιάν Δανιήλ, Χανέμογλου, Αμπραχαμιάν Βαχάκ, Γιουσούφ, Τσακιριάν Στεφάν, Σκέμπερ, Στεπανιάν, Αζούζ, Χαλεπλιάν, Σαλούστο (ποδοσφαιριστής και ιδρυτικό στέλεχος του συλλόγου), Κόρατς, Φέτεν κ.λ.π. Επίσης και αρκετούς προπονητές όπως Κέσλερ, Ντε Βαλέρ, Γκιούλα Άνταλ, Νετούκα Έρνστ, Κάσανιν, Πανάγκλ, Στέφοβιτς κ.λ.π.


  • Ήταν ο πρώτος αθλητικός ελληνικός σύλλογος που προσκάλεσε ξένη ομάδα για ποδοσφαιρικό αγώνα. Το 1923 την Σερβική Σπόρτιγκ Κούμπ.

  • Αμέσως μετά την μικρασιατική καταστροφή, αρχίζει η δεύτερη φάση της ζωής του ΑΡΗ με μια νέα μάζα οπαδών του, τους Σμυρνιούς.

  • Το 1940, με την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής, το γήπεδο Χαριλάου επιτάσσεται από τους κατακτητές που εγκαθιστούν στρατόπεδο. Μετά την αποχώρηση τους γίνονται προσπάθειες να ξαναφτιαχτεί το γήπεδο από τους φίλαθλους μας. Έτσι λίγα χρόνια αργότερα, πολλοί φίλαθλοί μας, με δική τους πρωτοβουλία, χτίσανε την περίφραξη σε τρεις πλευρές περιμετρικά σχεδόν του γηπέδου.


  • Το 1951, κατασκευάζεται η πρώτη κερκίδα του γηπέδου (θύρα-2), με εθελοντική εργασία των Αρειανών, οι οποίοι μετά το καθημερινό μεροκάματο, εργάζονταν ανιδιοτελώς στο γήπεδο.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Πριν καν αλλάξει ο χρόνος, αρχίζει να συντελείται μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση γενοκτονίας από το κράτος του Ισραήλ εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Οι επιθέσεις αέρος ενάντια σε κατοικημένες περιοχές κλιμακώνεται και με χερσαίες επιχειρήσεις. Επιθέσεις ενάντια σε σχολεία, αμάχους και βόμβες στο ψαχνό, συνθέτουν την εικόνα ενός ανθρώπινου σφαγείου, σε μια περιοχή που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν αποκλεισμένη από στεριά, αέρα και θάλασσα, αλλά και από το εμπάργκο της Ε. Ε.

Ένα νέο ολοκαύτωμα που έχει την υποστήριξη της Αμερικής, της Ε. Ε. και πολλών αραβικών κυβερνήσεων που σκοπό έχει να επιβάλλει τους νέους όρους σε μια μετασχηματισμένη Μέση Ανατολή σε συνθήκες κρίσης από το σύνολο των καπιταλιστικών δυνάμεων και φυσικά και της Αμερικής.


Η ίδια η στρατιωτική επίθεση είναι και ένα σαφές μήνυμα προς κάθε αντιστεκόμενο στην περιοχή, αφού η προώθηση των Ευρωπαϊκών καπιταλιστικών συμφερόντων βρίσκεται σε πλήρη σύμπνοια με τα σχέδια του Ισραήλ, όπως και η υποστήριξη των Η.Π.Α. στο έγκλημα που συντελείται, συνοδεύεται και από την σύσφιξη των σχέσεων της Ε. Ε. με το Ισραήλ που το εντάσσει στις χώρες με τις προνομιακές σχέσεις και στην Ευρωμεσογειακή ζώνη.

Το ελληνικό κράτος έδειξε την πολιτική του γραμμή χρόνια πριν, με τις στρατηγικές συμφωνίες με το Ισραήλ, κοινά στρατιωτικά γυμνάσια, άμεση στήριξη από τη βάση της Σούδας, προμήθειες ασφυξιογόνων νέου τύπου από το ισραηλινό κράτος, πλήρη ευθυγράμμιση με την πολιτική Η.Π.Α-Ε.Ε.

Αντίσταση για την άμεση παύση του νέου ολοκαυτώματος.

Αντίσταση στους στρατοκρατικούς μηχανισμούς.

Αντίσταση στους κρατικοκαπιταλιστικούς σχεδιασμούς τοπικά και παγκόσμια.